Na elke terroristische aanslag wordt geargumenteerd dat het niet de fout is van de godsdienst, dat de godsdienst gekaapt werd om andere redenen, dat de godsdient een godsdienst van liefde en verdraagzaamheid is. Gevolgd door een welles-nietes spel in de sociale media. Ik kan het standpunt volgen als het erom gaat dat niet elke gelovige de logica van de dader(s) onderschrijft. Maar in alle eerlijkheid, « de » godsdienst staat niet geheel aan de zijlijn. Is niet helemaal onschuldig.
Elke godsdienst is gebaseerd op uitsluiting. De gelovigen behoren tot de uitverkoren groep, alle anderen zijn de mindere soort, niet geheel menselijk. Alle « heilige » boeken bulken van de straffen voor wie niet gelooft, voor wie in de fout gaat, voor wie niet genoeg gelooft. Straffen kunnen virtueel zijn of reëel. Virtuele straffen, bv. dreigen met de hel, zijn heel reëel in de hoofden van de gelovigen en zijn, psychologisch, even hard als lijfstraffen fysiek.
Voor onaangepast gedrag hebben ze allemaal van hetzelfde laken een broek, toch de drie zgn. van het « Boek ». Alledrie bestraffen overspel, en de vrouw zelfs harder dan de man, stenigen kennen ze allemaal. Homoseks wordt overal bestraft met de dood. Hoe doet niet terzake. Afvalligen idem. Anders-gelmovigen en ongeloviegen, idem. En daarnaast zijn er inderdaad prachtige concepten van liefde, solidariteit, wederzijdse hulp enz. maar enkel binnen de eigen uitverkoren groep. De anderen zijn zelfs geen mensen, hebben het zelf gezocht, zullen hun straf nooit ontlopen.
De auteurs van terroristische aanslagen beroepen zich op hun « geloof » om hun daad te verantwoorden. Of het om DAESH gaat, de aanslagen tegen abortusklinieken of de orthodoxen in Israël. Zelfs het boeddhisme bulkt van wreedheden tegenover andersgelovigen. Vraag het maar eens in Myanmar.
De godsdiensten zijn niet zo onschuldig als ze zelf beweren. Integendeel, doorheen de geschiedenis zijn ze vooral bron van wreedheden, van lijden, van misdaden tegen de menselijkheid. Allemaal, zonder uitzondering.
